«از زمانی که سن کمی داشتم تصاویر رنگی و فضاهای خیالی همیشه مرا به یک دنیای دیگری می‌برد. ساعت‌ها در دنیای خودم می‌نشستم و خارج از زندگی آدم‌ها در خیالات خودم با تصاویری که می‌‌دیدم خیال‌پردازی می‌کردم و همین باعث شد که تا به این سن، از این دنیای رنگی و خیالی دست نکشم؛ چرا که این خیال، مرا از زندگی روزمره و خاکستری بیرون می‌برد و می‌توانم راه گریزی داشته باشم به فضای پر از رنگی که خودم به شیوه‌ای که دوست دارم خلق می‌کنم.
در جریان خلق آثارم از شور و هیجانی درونی و حس‌هایی که در زندگی روزمره نادیده گرفته می‌شود و آنطور که باید نمی‌شود بروزشان داد الهام می‌گیرم و سعی می‌کنم این انرژی‌ها و حس‌های مخفی را درقالب رنگ‌های زنده و قاب‌هایی خوشحال به تصویر بکشم.
معمولا ایده‌های اولیه‌ام، زمان و مکان خاصی در مغزم ندارد؛ ممکن است جایی پر ازدحام باشم یا مشغول گپی دوستانه هنگام خوردن چایی یا موقع قدم زدن و موسیقی گوش دادن و یا هنگام خواب وقتی که چشمهایم را بسته‌ام و بطوری عمیق در رویای خودم هستم و یا شاید هم در میان جمعی عظیم در مهمانی باشم.
با دیدن کوچکترین نکته‌ای، ذهنم شروع به تصویرسازی می‌کند که شاید این صحنه به چشم بقیه اصلا دیده نشود؛ مثلا یه تار سیبیل کج شده آقایی که سر صف نانوایی ایستاده یا پشه‌ای که در تاکسی بی‌توجه روی دستم نشسته و یا کج کج نگاه کردن یک کلاغ و یا حتی صحنه‌های خیلی ساده که فارغ از موجودات جاندار است مرا به دنیایی می‌برد که خودم موجوداتی سازگار با محیطی که می‌بینم خلق کنم.
تنها از نرم افزار فتوشاپ در خلق آثارم استفاده می‌کنم و گاهی در صورت وقت اضافه سراغ طراحی‌ها و اجراهای دستی هم می‌روم.
تصویرسازیهایی که مشاهده می‌کنید مربوط به پروژه‌های یک سال اخیر (۱۳۹۶) است.»
غزاله باروتیان، متولد ۱۳۶۷، فارغ التحصیل رشته مترجمی زبان انگلیسی و تصویرسازی در مقطع کارشناسی است.
roozrang.com
